Όταν ανεβαίνει κάποιος για πρώτη φορά τον επαρχιακό δρόμο, από τον κόμβο της παλαιάς εθνικής οδού και Αγίου Στεφάνου (λίμνη Αμβρακία), με προορισμό τα ορεινά χωριά της Ακαρνανίας-Ξηρομέρου, ποτέ δεν είχε φαντασθεί ότι θα διαβεί μια μικρή περιοχή τόσο εντυπωσιακή.
Ο δρόμος ανηφορικός, στενός, φιδίσιος, δύσκολος στην ανάβαση, επικίνδυνος στην κατάβαση. Η περιοχή πυκνοντυμένη με ποικιλία δέντρων και θάμνων. Τα χρώματα, συνέχεια εναλλάσσονται.
Πανύψηλα, σκουροπράσινα πουρνάρια, βαθυπράσινες δάφνες που ευωδιάζουν την περιοχή, λυγερά φιλίκια, καναπίτσες με τα φανταχτερά χρώματά τους, τσικουδιές-κοκορευτιές, με τον κοκκινοπράσινο καρπό τους, υπεραιωνόβιες ελιές με το μαβί, έντονο χρώμα τους, ασφάκες και παλιούρια. Όλα, στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, πασχίζουν να επιβιώσουν, χαρίζοντας μια άγρια ομορφιά στον διαβάτη, λες κι εκεί ο άνθρωπος δεν κατάφερε ακόμα να δαμάσει τη φύση.
Εκεί όμως που, πραγματικά, νιώθεις το απόλυτο δέος, μια ανατριχίλα είναι όταν φθάνεις σε κάποια σημεία που τα δέντρα έχουν θεριέψει, έχουν απλώσει τα μεγάλα κλωνάρια τους και πάνω απ’ το στενό δρόμο, σχηματίζοντας ένα φυσικό τούνελ, μια μαγευτική αλέα, μια απαράμιλλη ομορφιά.
Αν τύχει και διαβείς τότε που η αγράμπελη είναι ανθισμένη, την άνοιξη, τότε που τα λευκά, κατάλευκα άνθη της αφήνουν το άρωμά τους να χορεύει στους ρυθμούς του ανέμου, μετουσιώνεται η περιοχή σ’ ένα απέραντο Αλπικό τοπίο, σ’ ένα τεράστιο αρωματοπωλείο.
Όσο ανηφορίζεις η θέα είναι πιο συναρπαστική. Σε μαγεύει…. Κάτω εκεί, χαμηλά, η βαθιά και μεγάλη καταγάλανη λίμνη Αμβρακία, το πέλαγο. Στις βορεινές όχθες της ¨βρέχει τα πόδια του¨ ο Θύαμος, το δικό μας βουνό, ο Πεταλάς, το βουνό της βελανιδιάς, που ήταν το ιερό δέντρο των αρχαίων Ελλήνων.
Βόρεια-Βορειοδυτικά, τα, πάντα, χιονισμένα, ξακουστά Τζουμέρκα. Νότια, τα πανάρχαια Ακαρνανικά, το καμάρι των Ακαρνάνων και η πατρίδα του μάντη Μεγιστία. Οι Ακαρνάνες, ο ανυπότακτος αυτός ορεσίβιος λαός, που οι πολεμιστές του, εθεωρούνταν ως οι πιο επιτήδειοι σφενδονιστές της εποχής εκείνης. Κατά δε τον πατέρα της Ιστορίας τον Αλιμούσιο, Θουκυδίδη: Ακαρνάνες, τραγοσκελοίς και φθειροπώγωνοι, αεί σιδηροφορούντες, οι τας ψωραλέας αίγας καταβροχθίζοντας …
Μακριά, πέρα εκεί, στην Ανατολή ίσα που φτάνει μάτι ανθρώπου βρίσκεται το απάτητο βουνό, η Κυρά – Βγένα (Παναιτωλικό). Ανάμεσά τους ο τεράστιος κάμπος του Αγρινίου, με τις πολλές και μεγάλες λίμνες. Στη μέση του μεγάλου κάμπου, ο μυθικός Αχελώος, ο μεγάλος θεός, ο κερασφόρος, με τους χίλιους γιούς, που κόβει στα δύο την Ακαρνανία με την Τριχωνίδα.
Όσο ανηφορίζεις, το τοπίο ομορφαίνει ακόμα περισσότερο. Τα αυτοκίνητα, αγκομαχώντας, φθάνουν στη βαθειά και μεγάλη χαράδρα με την οργιώδη βλάστηση. Αριστερά μας, για πολλούς ντόπιους, η ιστορική Βίγλα. Δεξιά μας, ένας ¨ασημείωτος¨ λοφίσκος όπου κυριαρχούν μεγάλοι ογκόλιθοι από ψαμμίτη και αραιά πουρνάρια.
Αμέσως σου δημιουργείται η αίσθηση ότι εκεί μέσα, στη δυσπρόσιτη και δασωμένη χαράδρα, είσαι εσύ, ο ουρανός και ο Θεός. Εκεί, αυτόν τον ¨ασημείωτο¨ λοφίσκο με τους μεγάλους ογκόλιθους και τα μεγάλα πουρνάρια, εκεί που αφθονεί το θυμάρι, η ρίγανη και ο αμάραντος, αυτή τη δύσκολη και απρόσιτη κορυφή, επέλεξε ο ……………………..…..….. να στεριώσει το Σύμβολο της Χριστιανοσύνης τον Σταυρό.
Από εκεί ψηλά, ο Κύριος μας και Κύριος του κόσμου όλου ελέγχει, παρακολουθεί και ευλογεί τους ταξιδιώτες. Εκείνοι δεν μένουν αχάριστοι…. Θέλοντας όμως να έχουν τον απόλυτο έλεγχο του αυτοκινήτου τους στη δύσκολη και επικίνδυνη διαδρομή, κρατούν σταθερά το τιμόνι με τα δυο τους χέρια, πιέζοντας συγχρόνως με την παλάμη τους τρεις φορές την κόρνα, παρατεταμένα, πανηγυρικά, χαιρετώντας και ευχαριστώντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, τον Σωτήρα και Θεό μας. Η κίνηση αυτή τείνει να γίνει συνήθεια, από τους διερχόμενους ταξιδιώτες, και έτσι πρέπει να γίνει… να βουίζει η λαγκαδιά, να διασπάται και να διασκορπίζεται ο ήχος στη γύρω περιοχή και να επιστρέφει, ξανά και ξανά, από ψηλά, απ’ τους ουρανούς, σαν θεϊκή βουή, σαν ευχή…. στο καλό, στο καλό. Καλό ταξίδι – Καλό ταξίδι.
Κτήτορας του μικρού, αλλά μεγάλου σε πνευματική και θρησκευτική αξία έργου είναι ο Παπαδατιώτης, Χρήστος ΤΣΙΛΙΚΗΣ. Την δε καλλιτεχνική επιμέλεια επωμίσθη ο εκ Παναιτωλίου, σύζυγος Στέλλας ΣΤΑΜΟΥΛΑΚΗ, Κώστας ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ.
ΜΑΪΟΣ 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου